Levent Çalıkoğlu,
SINIR DENEYIMLERI: BIR SERGI INŞA ETMEK
24 nisan 18:30, Taskisla Doktora Odasi
'ISTANBUL Modern, Kalıcı koleksiyon katında duzenlenen sergiler tarih, bellek, modernlik eksenınde nereye oturuyor? Bir muze sergisi insa ederken kuratorun rolu nerede baslar nerede biter? Muzeler verili tarihi dogrular mı yoksa alternatif yeni tarihler mi onerir?'
Levent Çalıkoğlu Sanat eleştirmeni, küratör. 1971'de İstanbul'da doğdu. Ankara Üniversitesi D.T.C.F . Sanat Tarihi Bölümü'nden mezun oldu. "Ölüm=Ölüm", "Tehlikeli Şeyler", "Deseni ve Kendisi", "Sıkıntı ve Gökkuşağı", "Çıplak", "Hırsız Kent", "Sınır Deneyimleri", "Melek Yüzlü Yabancı" sergilerinin küratörlüğünü yaptı. "Apokalypsis", "Dört Duvar Atölye"(Mehmet Ergüven), "Aykırı İşler" (Haşim Nur Gürel), "Eczacıbaşı 60 Yıl 60 Sanatçı", "Gözlem, Yorum, Çeşitlilik-İstanbul Modern", "Yeni Alımlar-İstanbul Modern", "Fikret Mualla Retrospektifi" (Haşim Nur Gürel-Ali Akay), "Hayalet Çizgi", "Doğayla Bulaşmak" (Ali Akay) sergilerinde ortak küratör olarak çalıştı. Yıldız Teknik Üniversitesi, Sanat ve Tasarım Fakültesi, Sanat Yönetimi Program Yürütücüsü olarak çalışmalarını sürdürmektedir.
Tuesday, April 17, 2007
Thursday, April 12, 2007
uyku[suz] soylesi Mehmet Erkok, 17 Nisan 18:00
ÜRÜN RESTORASYONU, OTOMOBİL RESTORASYONU; NEDİR? NE OLMALIDIR? – DENEYİMLER. ÇIKARIMLAR.
Dia gösterili söyleşi:
Eski bir ürünü restore etmek ile klasik veya antika bir otomobili restore etmek arasında oldukça benzer yanlar var, ancak endüstriyel bir ürünü veya objeyi restore edip yaşatmak pek te bilinen veya uzmanlaşılan bir alan değil.
Hem eski objelere, hem de eski otomobillere olan ilgim, bunları yaşatma çabası ve sürecinde benzerlikler olduğunu farketmeme yol açıyor.
Eski objeleri yaşatmak, daha cok müzelerin ilgi alanına giriyor ve amaç genellikle bu objeleri aslına uygun olarak korumak. Ancak otomobilde durum toplumsal ve ekonomik parametrelerle birleşip, ürün-sahip ilişkisinde daha farklı bir kimlik kazanabiliyor; bu noktada orijinalciler ile sıradışı olanlar acaba karşı karşıya mı geliyorlar?
Bazı uygulamalar ve örneklerin de yer alacağı dia gösterili bu söyleşide, otomobil ‘toplamak’ veya restorasyonunda, neyin doğru olduğu veya olmadığı ile nasıl bir fizik ve bilgi donanımına sahip olunması gerektiği hakkında görüşler paylaşılacak.
Dia gösterili söyleşi:
Eski bir ürünü restore etmek ile klasik veya antika bir otomobili restore etmek arasında oldukça benzer yanlar var, ancak endüstriyel bir ürünü veya objeyi restore edip yaşatmak pek te bilinen veya uzmanlaşılan bir alan değil.
Hem eski objelere, hem de eski otomobillere olan ilgim, bunları yaşatma çabası ve sürecinde benzerlikler olduğunu farketmeme yol açıyor.
Eski objeleri yaşatmak, daha cok müzelerin ilgi alanına giriyor ve amaç genellikle bu objeleri aslına uygun olarak korumak. Ancak otomobilde durum toplumsal ve ekonomik parametrelerle birleşip, ürün-sahip ilişkisinde daha farklı bir kimlik kazanabiliyor; bu noktada orijinalciler ile sıradışı olanlar acaba karşı karşıya mı geliyorlar?
Bazı uygulamalar ve örneklerin de yer alacağı dia gösterili bu söyleşide, otomobil ‘toplamak’ veya restorasyonunda, neyin doğru olduğu veya olmadığı ile nasıl bir fizik ve bilgi donanımına sahip olunması gerektiği hakkında görüşler paylaşılacak.
Tuesday, April 03, 2007
uyku [suz] 10 Nisan 2007, Emre Erkal, “ses ve mekan ilişkisinde dokunsallık”
Emre Erkal
“ses ve mekan ilişkisinde dokunsallık”
uyku[suz] seminer 18:30, Taskisla Doktora Odasi
İşitme duyusunun mekan algısının önemli bir bileşeni olduğu, ancak görme duyusunun ardından geldiği genel bir kabul görüyor. Hem bilimde, hem de müzik ve sanatta uzun süredir egemen olan işitsel formülasyonlar, mekansal algıda bizler için en belirleyici konumda bulunan görme duyusuna ait soyutlaştırıcı metodları izleyerek durağan bir mekan algısını işitmenin de merkezine oturtuyor.
Ancak son dönemde elektronik müzik ve işitsel sanatlarda sorgulanmaya başlanan bu yaklaşımlar ile, teknolojik ses sistemleri dünyasındaki benzer arayışlar paralel olarak yeni bir yol göstermekte. İşitme üzerinden mekan algısının soyut ve statik formülasyonuna karşı, dokunsallığa ve kişinin mekan içinde hareketine dayalı bir formülasyon yavaşça ön plana çıkmakta.
http://www2.blogger.com/img/gl.link.gif
Emre Erkal bu iz üzerinde, son yıllarda farklı yerlerde gerçekleştirdiği etkileşimli mimari - ses enstalasyonları üzerinden beden ve dokunsallığa dayalı bir işitsel kurgunun mekan algısını ve potansiyelini tartışacak.
“yavaşlatılmış ses tübü”, Antwerp 2007
Emre Erkal
Emre Erkal, İstanbul ve Ankara'da mimarlık ve işitsel sanat ile ilgilenmektedir. ODTÜ'deki elektronik mühendisliği eğitiminden sonra, Türkiye ve ABD’de çeşitli üniversitelerde lisansüstü bilgisayar grafikleri, bilişsel psikoloji ve yapay zeka konularında çalıştı. Harvard Üniversitesi Tasarım Okulu’ndan (Harvard GSD) profesyonel mimarlık derecesini alarak, MIT Medya Laboratuvarı’nda ses üzerine araştırma projelerinde çalıştı. İTÜ Mimarlık Fakültesi'nden doktora derecesini 2006 yılında, ses ve mekan konuları üzerinde çalışarak aldı. Mimari uygulamalarının yanısıra işitsel sanat işleri 8. İstanbul Biennali, İstanbul Mimarlık Festivali, Karlsruhe'de ZKM | Zentrum für Kunst and Medientechnologie, Amsterdam'da Mediamatic'in de dahil olduğu yerlerde gösterilmiştir. NOMAD'ın kurucularından biri olarak 2002 yılından bu yana uluslararası ölçekte dijital sanat projeleri düzenlemektedir.
“ses ve mekan ilişkisinde dokunsallık”
uyku[suz] seminer 18:30, Taskisla Doktora Odasi
İşitme duyusunun mekan algısının önemli bir bileşeni olduğu, ancak görme duyusunun ardından geldiği genel bir kabul görüyor. Hem bilimde, hem de müzik ve sanatta uzun süredir egemen olan işitsel formülasyonlar, mekansal algıda bizler için en belirleyici konumda bulunan görme duyusuna ait soyutlaştırıcı metodları izleyerek durağan bir mekan algısını işitmenin de merkezine oturtuyor.
Ancak son dönemde elektronik müzik ve işitsel sanatlarda sorgulanmaya başlanan bu yaklaşımlar ile, teknolojik ses sistemleri dünyasındaki benzer arayışlar paralel olarak yeni bir yol göstermekte. İşitme üzerinden mekan algısının soyut ve statik formülasyonuna karşı, dokunsallığa ve kişinin mekan içinde hareketine dayalı bir formülasyon yavaşça ön plana çıkmakta.
http://www2.blogger.com/img/gl.link.gif
Emre Erkal bu iz üzerinde, son yıllarda farklı yerlerde gerçekleştirdiği etkileşimli mimari - ses enstalasyonları üzerinden beden ve dokunsallığa dayalı bir işitsel kurgunun mekan algısını ve potansiyelini tartışacak.
“yavaşlatılmış ses tübü”, Antwerp 2007
Emre Erkal
Emre Erkal, İstanbul ve Ankara'da mimarlık ve işitsel sanat ile ilgilenmektedir. ODTÜ'deki elektronik mühendisliği eğitiminden sonra, Türkiye ve ABD’de çeşitli üniversitelerde lisansüstü bilgisayar grafikleri, bilişsel psikoloji ve yapay zeka konularında çalıştı. Harvard Üniversitesi Tasarım Okulu’ndan (Harvard GSD) profesyonel mimarlık derecesini alarak, MIT Medya Laboratuvarı’nda ses üzerine araştırma projelerinde çalıştı. İTÜ Mimarlık Fakültesi'nden doktora derecesini 2006 yılında, ses ve mekan konuları üzerinde çalışarak aldı. Mimari uygulamalarının yanısıra işitsel sanat işleri 8. İstanbul Biennali, İstanbul Mimarlık Festivali, Karlsruhe'de ZKM | Zentrum für Kunst and Medientechnologie, Amsterdam'da Mediamatic'in de dahil olduğu yerlerde gösterilmiştir. NOMAD'ın kurucularından biri olarak 2002 yılından bu yana uluslararası ölçekte dijital sanat projeleri düzenlemektedir.
Subscribe to:
Posts (Atom)